Balansverslag

Als ik terugblik op mijn literaire reis dit jaar, kan ik veel conclusies trekken.

Mijn afkeer voor poëzie is gebleven, maar het is niet versterkt! Hoewel poëzie mijn ding niet is, heb ik het leren appreciëren. Ik kan perfect begrijpen waarom sommige mensen poëzie mooi vinden of gebruik als zelfuitdrukking. Het is een vorm van kunst, en het verbaasde me hoeveel men eigenlijk kan doen met taal. Persoonlijk wordt ik eenmaal door andere dingen in het leven geraakt, zoals poëzie enthousiastelingen geraakt worden door poëzie.

Mijn niveau van Nederlands is ook zeker gestegen, wat voor mij een hele vooruitgang is als anderstalige. Ik heb altijd gesukkeld met irrelevante grammatica, wat mij altijd al zwaar heeft geïrriteerd. Ik heb het gevoel dat mijn nederlands is verbeterd, hoewel ik nog steeds dagelijks wordt verbeterd wat betreft 'de/het' fouten.
Zelf praat ik liever Engels, maar dit jaar is mijn interesse in de taal nederlands zeker gestegen. Dit komt vermoedelijk door manier waarin wij ons hebben verdiept in de taal dit schooljaar. In verleden jaren werd vooral taalbeschouwing en grammatica gezien, wat niet bepaald mijn interesse opwekte. Dit jaar bracht een welgekomen verandering. Het was zonder twijfel ook een veel grotere uitdaging, maar dat stoort mij niet.
Ik heb het gevoel dat we meer rond het vak hebben gedaan dan andere jaren. Zo zijn we naar een voorstelling van Beatrijs geweest, een mooi verhaal over een meisje dat van non haar prostituée naar non in één levensloop. 

Naast dit uitstapje hebben we een literatuurles moeten voorbereiden over een bepaalde onderwerp. Samen met mijn groepje moest ik Max Havelaar komen voorbrengen, en ookal is dit minder goed gelukt dan we hoopten heb ik er wel van genoten om zelfstandig te werken.
De boeken die we moesten lezen hebben hier zeker een rol in gespeeld, ze waren namelijk van veel hoger niveau en gingen over complexere thema's dan boeken van afgelopen jaren. Zo had ik niet verwacht dat ik zou genieten om het boek De Helaasheid der Dingen. Het bleek echte stof tot nadenken te zijn. Vooral het feit dat het boek semi-autobiografisch was, vond ik leuk. Het liet me speculeren over welke delen verwonnen en welke echtgebeurd waren. Post voor Mevrouw Bromley was voor mij ook een topper, het was de allereerste verhaal over de bijwerkingen van oorlog dat ik ooit heb gelezen.

Nog een reden waarom ik de lessen dit jaar beter vond dan vorige jaren, is de blog. Naast projecten en uitstappen hadden we een doorlopende opdracht, namelijk onze blog. Het was zeker een interessant om kleine opdrachtjes uit te voeren doorheen het jaar, in plaats van drie grote opdrachten bijvoorbeeld. 

De geschiedenis van litteratuur hebben we uitgebreid besproken. Zo hebben we gezien dat bewegingen en soorten litteratuur en poëzie evolueerden met de samenleving mee, of eerder tegen de samenleving op. Maar wat we niet hebben besproken, is hedendaagse literatuur en actualiteit, op migrantenliteratuur na. Dat is jammer, want ik zou graag zien hoe de literatuur van vandaag eruit ziet, en niet alleen de geschiedenis ervan. 

Over het algemeen was het een grote uitdaging, maar ik heb veel bijgeleerd en zelfs een beetje genoten van Nederlands dit jaar.