Leesautobiografie

Mijn reis als lezer

Sinds ik heb leren lezen, lees ik. Meer dan het gemiddelde meisje geloof ik. Boeken dienden daadwerkelijk altijd als mijn ontspanning/ontsnapping van de realiteit, en ik geloof dat ik voor ons allemaal spreek als ik zeg dat de realiteit soms geen prettige plek is om te wezen. Ik hield van het feit iets met zo een saai uiterlijk (witte bladen met zwarte letters) een innerlijk had dat mij zo kon boeien, dat mij kon ontroeren, vermaken, en mij liet nadenken. Een boek is een vermomde schat.

Mijn lievelingsverhalen zijn verhalen die mij lieten lachen of huilen, maar vooral verhalen die mij inspireerden. Voorbeelden hiervan zijn oudere klassiekers, zoals The Dark Materials trilogie van Philip Pullman en The Chronicles of Narnia van C.S. Lewis. Maar er zijn ook nieuwere boeken die mijn hoofd en hart hebben beroofd. De hele Twilight series bijvoorbeeld (slapjes, ik weet het), maar de boeken zijn ontelbaar keer beter dan de films!!!

In mijn dagen pre-Twilight en Narnia had ik natuurlijk andere lievelingsverhalen. Ik ging door een Jacqueline Wilson-fase, net als elk 8-jarig meisje met een Engelse achtergrond, veronderstel ik. Daarna was het Anthony Horowitz, die de beste teen-spy romans schrijft in de geschiedenis van teen-spy romans. Michael Morpurgo, wiens boodschappenlijste ik met plezier zou lezen. Philip Pullman, de geniale auteur van The Dark Materials trilogie. Momenteel zit ik in een hevige John Green-fase, wie blijkbaar de enige volwassen man is die de gevoelens van misfit tieners écht begrijpt. (Voor diegenen die onder een steen leven: John Green is onder anderen de auteur van het boek The Fault in Our Stars. Dit is ondertussen in een film gemaakt en heeft ontelbare prijzen gewonnen.)

De Hongerspelen, Watership Down, The Fault in Our Stars, War Horse, Wonder, Me Before You, Second Shot, The Book Thief, A Trick of the Dark, The New Policeman, Divergent, Charlotte's Web, Looking for Alaska, Journey to the River Sea, ... Dit zijn allemaal titels van boeken die me jaren zijn bijgebleven of mij zullen bijblijven. Er zijn nog ontelbaar anderen, maar voor uw bestwil ga ik het hierbij houden.

Ik herinner mij nog perfect het moment dat ik Insurgent had uitgelezen (het tweede boek van de Divergent trilogie). Ik kon mij niet inhouden, de plottwist op het einde was zo ongelooflijk geniaal en onverwacht dat ik als een aap begon te roepen op mijn gezin die in de auto zat en bijna voor een auto-ongeluk zorgde. Jaja, ik las in de auto, waar ik misselijk van wordt, zegt dat niet genoeg?

Ik hoop dit jaar eindelijk To Kill a Mockingbird van Harper Lee aan te pakken, en de biografie van Nelson Mandela; A Long Walk to Freedom. Ik heb ooit een kinderversie gelezen, mijn ouders zeiden dat ik best wachtte tot ik wat ouder was om zoiets te lezen. Nu is mijn kans.

Als ik terugkijk op mijn reis als lezer, heb ik een heel lukrake verzameling van klassiekers, pulp-fictie, trilogieën en biografieën gelezen. Het blijft me verbazen hoeveel ik uit boeken kan halen, en voor die reden ga ik blijven lezen tot ik niet meer kan. Amen.